Pocaporaque / Chivey/ Puno

Vanmorgen 23 juli,  konden we uitslapen. Met een kruikje in bed een heerlijke nacht gehad. Wel diverse keren wakker geworden van alle geluiden in de nacht en vroege ochtend. Een voorzichtig zonnetje vandaag. Na het ontbijt een beetje rond het huisje gerommeld. Rond 11 uur met Amanda in de taxi naar Chivay. Daar afscheid genomen. Chivay is leuk levendig plaatsje, er was een marktje waar veel locale bewoners rondliepen in hun fleurige klefing. Of de tijd ook hier heeft stil gestaan. Fantastische tuktuks rijden hier in allerlei kleuren. Beetje rond gelopen en een restaurant voor de lunch gezocht. Mayra. Lekker gegeten, alleen duurde het een beetje lang voordat alles op tafel stond, dus toen het er eenmaal stond was het eten in de bovenste versnelling. Een heerlijk kippensoepje, kippen en rundhamburgers met echte frietjes. Toen snel snel naar het vertrekpunt waar we om kwart voor moesten zijn. Om 1300 uur in de bus naar Puno. Het eerste stuk rijden we dezelfde weg heen als dat we op de heen weg gereden hebben, dus weer over die hele hoge pas van 4879meter.  Later nemen we splitsing naar Puno. Onderweg gestopt bij een enorm meer voor een plaspauze en even de benen strekken. Rond 19.00 uur in Puno. Even de hotel ingechecked en toe op zoek naar een eettentje. Café bar de la Case fel Corregidor. Leuk klein tentje aan het pleintje. We eten heerlijk. Lasagne aanrader!!

24 juli naar Titicacmeer. We worden om 8 uur opgehaald. Er is een staking in de stad waardoor het programma verandert. Super geregeld overigens, we gaan met 2 locale taxi's en gids Guido naar de haven van Punto. Wouw wat een prachtig gezicht dat enorme meer omgeven door het Andes gebergte. Daar stappen we op een boot naar drijvende Uros Titino eilanden. Een tocht van ongeveer 2 uur. Prachtige omgeving, drijvende eilanden van riet welke veel groter zijn dan we van te voren hadden bedacht. Het waait flink, maar er schijnt ook een flauw zonnetje. We komen aan bij een van de drijvende eilanden waar we door een lokale familie worden ontvangen. Ze leggen ons uit hoe de eilanden worden gemaakt, de bouw duurt ongeveer 2 jaar en een eiland gaat ongeveer 35 jaar mee. Op het eiland leven 25 mensen, er is een keuken hutje, een familie hut waar ze slapen en eten per familie bij elkaar. Wel inmiddels met een solar paal het eiland... Het is enorm primitief. Lopen op het eiland voelt een beetje als een waterbed. Een van de mannen van het eiland vaart met ons een stukje in een rieten boot. De boot wordt ook de bewonees zelf gemaakt van hetzelfde soort riet. Ziet er een beetje uit als een Venitiaase gondel. Dmv een grote lange stok komt de boot in beweging. Het waait inmiddels best wel hard dus de wind brengt ons ook snel vooruit. Ik denk we moeten ook terug... onder weg komt de boot ergens in het gras terecht. Het gras dat je hier volop ziet gebruiken zij voor het maken van de eilanden, maar hij laat zien dat je de binnenkant ook kunt eten. Uiteraard moeten we het ook even proeven. Terug naar het eiland wordt iets lastiger door de heftige wind. Maar de schipper is beren sterk en het lukt hem om ons weer terug op het eiland te krijgen. De schipper van de gemotoriseerde boot is minder overtuigend, hij wil eigenlijk niet van het eiland vertrekken.  To much wind. We blijven nog even op het eiland tot dat de schipper het toch aan durft ( ik denk eigenlijk dat hij geen keus had) om ons naar Capachica  te brengen. Capachica is een schiereiland in het Titicacameer. We hebben een bumppie ride. Onstuimig meer, wij zijn eigenlijk niet zo onder de indruk maar het schijnt hier niet zo vaak zo hevig te waaien en de schipper wordt steeds nerveuzer. Het helpt niet wanneer Floor ook nog eens door de bank zakt, geeft wel de perfect de staat van de boot weer. Enfin hobbelend en rolend komt de boot aan bij een afmeer plek, een stenen piertje. Weet op zeker dat Sander de boot 1000 x beter aangelegd zou hebben maar we liggen. Daar worden we opgewacht door een piepklein taxi busje. Onze bagage op het dak en de westerse lange lijven in de bus gepropt. We rijden door naar Capachica. Het ligt in een heuvel met een prachtig uitzicht over het enorme Titicaca meer. Het is een ruig landschap met slechte hobbelige slingerende stijgende en dalende wegen. Ineens stopt de chauffeur midden in weiland. We stappen uit en lopen met de gids een klein smal pad naar beneden af. We gaan lunchen bij een locale familie. De ons inmiddels bekende gele aardappel quinoa groente soep als starter, daarna een heerlijk gebakken forel vers uit het Titicacameer met rijst en aardappels. Na de lunch vervolgen we onze reis op naar onze homestay don Eustaquido senor Felix.

Prima kamer, heel basic. Na onze spullen op de kamer gelegd te hebben spelen  we een spelletje kaart voordat het weer tijd is voor diner. Hier geen Wi-Fi, en zelfs beperkt licht en stroom. Door de kou en de beperkte stroom liggen we vroeg op bed. Het is weer heel heel heel erg koud. We slapen onder 5 dekens maar deze zijn zo zwaar dat je bijna geplet wordt. Met een plastic water fles gevult met heet water dienende als kruik gaan we slapen. 

25 juli

Na een koude nacht en een ontbijt met een pannenkoek en een soort brood gebakken in olie, ruikt een beetje als een oliebol gaan we op pad. Gelukkig is de wind gaan liggen en staat er een zonnetje. We begrijpen van de gids dat er gisteren in het haventje 5 boten gezonken zijn en dat de overheid nu een verbod heeft ingesteld om te varen op het meer. Terwijl het nu prima is. Ons plan kan gelukkig doorgaan . We gaan met 2 hele kleine bootjes zeilen naar het Tikonata eiland. Eerst moeten  we naar de andere kant van et schiereiland rijden. Daar stappen we over op de bootjes.  Super leuk. Heerlijk zonnetje relaxed windje en een prachtige omgeving. Het water is op sommige plekken azuur blauw. Zoals alles hier, zijn de zeilen van de boot vrolijk gekleurd. Na ongeveer een uurtje zeilen gaan de zeilen naar beneden om de visvangst binnen te halen op eerder uitgezette netten. De ene boot heeft een opbrengst van 12 kleine visjes de andere meer dan 50. We zeilen door naar Tikonate. Dit is nu een onbewoond heuvelig eiland. Waar kleine hutje opstaan bestemd voor toeristen. We klimmen naar de top van de heuvel, en dat valt op deze hoogte niet mee. Boven aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over het meer en z.n omliggende gebergte en vulkanen. Een uitzicht wat tot nu toe zeker niet verveelt. We lopen een stukje via de andere kant naar beneden. Daar bezoeken  we een klein museum. Wat doet dit hier??? Ten gevolgen van de El Ninjo (1976 geloof ik ongeveer) bij hevige regenval en enorme hoge waterstand is er een verborgen grot ontdekt waar diverse skeletten van vrouwen in feutushouding van voor de inca tijd blootgelegd zijn. Deze mummies worden hier tentoongesteld. Gezellig...De bootjes hebben  zich inmiddels verplaatst en we stappen weer op om terug te zeilen naar Capachica. Zoals het vaak gaat met zeilen, heen ruime wind, terug wind tegen. We worden afgezet op een plek door de wind bepaalt. Enthousiast vertelt Guido onze gids dat we verder gaan lopen.  We klauteren en klimmen over oude inca routes de bergen over. Best zwaar, door de hoogte merk je dat je zuurstof en dus uithoudings vermogen mist. Maar dan is daar ineens de homestay van Walter. Op de top van de berg met uitzicht over het meer. Hier gaan we uitrusten en lunchen. We eten echt heerlijk, oke weer de gele quinoa groente aardappel soep maar ook lekkere verse groente en een heerlijk kippetje. Zelfs een bakje fruit toe. Omdat deze homestay over ligstoelen beschikt vragen we Guido of we niet wat langer kunnen blijven. We relaxen in de zon genietend van het prachtige uitzicht. Hier ook Wi-Fi! Kijk dat is dan ook wel weer even lekker. Lotte heeft kamer stress. Doordat we slecht bereikbaar zijn is het moeilijk om definitieve afspraken  te maken. Tijdens het relaxen hier heeft Lotte weer contact met een huis eigenaar. Sander besluit spijkers met koppen te slaan en de man te bellen. Bijzonder moment. In the middel of nowhere, met de nodige overtuigingskracht wordt de deal gesloten. We kunnen weer verder. S avonds onze spullen weer gepakt. Na het eten nog een spelletje gespeeld en weer vroeg naar bed. Morgen naar Cusco met de bus. Vertek om 0530 uur.