10 augustus Makgadikgadi

Rond 15.00 uur stappen we in de jeep met onze gids en driver Duma. We rijden door een prachtig natuurgebied richting de Makgadikgadi Zoutpannen. Dit natuurgebied bestaat uit graslanden, savanne, poelen en zoutmeren. We rijden door het vergeelde grasland met diverse bomen zoals oa de Bopane tree, een van de weinige bomen met nog enkele groene blaadjes. Deze boon produceert een chemische stof waardoor deze niet aantrekkelijk is voor de dieren om van te eten. De Bopane tree heeft voornamelijk verticale takken/stammen die door de plaatselijke bewoners gebruikt worden voor het bouwen van huizen en omheiningen. Ook zien we de indrukwekkende Baobab tree. Het is een bijzonder opvallende boom, niet zo zeer zijn hoogte van wel 25 meter als wel de enorme dikke stam. De takken steken volgens een grillig patroon de lucht in. Omdat de boom het grootste gedeelte van het jaar geen bladeren draagt lijkt het wel of de boom op z.n kop staat met de wortels in de lucht. De bomen worden enorm oud, volgens onze gids is een van de bomen die we zien meer dan 1000 jaar oud, de wortels van de boom kunnen wel tot 1 km ver reiken. We zien ontelbare termietenheuvels van soms wel 2 meter hoog, onze gids legt ons uit hoe de termieten werken en hoe we het verschil kunnen zien tussen een actief en inactieve termietenheuvel. We zien diverse prachtige gekleurde vogels en iets met een cow, maar dat is een lang verhaal 🤣. Na ongeveer 1.5 uur naderen we de rand van de zoutpan. Eerst enkele feiten: lange tijd geleden was dit een enorm groot zout meer. De Limpopo rivier uit het oosten (Zimbabwe) en de Okovango rivier uit het westen monde uit in dit meer. Door aardbevingen kwam het land hoger te liggen dan de Limopo rivier en door sedimentatie van de Okovango rivier is het meer langzaam aan verdroogt. In het regenseizoen (mei juni) vult de vlakte zich met regenwater (tot max emkelhoogte) en migreren diverese kuddedieren, oa zebra, giraffe, olifanten, koedoe en leeuwen, naar de Makgadikgadi. De rest van het jaar is het enorme meer droog. De zoutpan is overweldigend, geen woorden voor. Het eerste stuk rijden we met de jeep. Als we een stuk gereden hebben stelt de gids voor dat wij het laatste stuk lopen, hij rijdt door om ons kamp op te zetten, dit geeft ons de gelegenheid om deze prachtige immense omgeving in ons op te nemen. Hij lijkt net of je op een bevroren meer/zee loopt met ijs tot aan de horizon. De wijdsheid, de stilte, geen vogels geen insecten, niets behalve het gekraak onder je voeten van het zongedroogde zand en de ondergaande zon achter je. In de verte zien we de jeep en als we dichterbij komen kunnen we de inrichting van ons kamp zien. Het kampvuur brandt, 4 stoeltjes er omheen, er branden lantaarns, een gedekte tafel en iets van het vuur af liggen onze 4 bedjes op de grond al klaar. Het is prachtig. We drinken een drankje rond het kampvuur. De zon is onder. We zijn diep onder de indruk van dit alles. We hebben mooie gesprekken en genieten. Ons diner eten we onder de verlichting van de sterrenhemel. De temperatuur daalt en het is best fris. We kunnen niet wachten om in ons bedje te kruipen. Het is zo.n onbeschrijfelijk mooi gezicht. Alsof we op het topje vd wereldbol zitten met alleen maar duizenden en duizenden sterren om ons heen verder niets.... We maken een foto met ons hart om nooit meer te vergeten.