Rainforest Manu - 5 dagen

4 augustus 2019 - Manu National Park, Peru

We vertrekken vanuit Cusco onder begeleiding van een peruaanse chauffeur en een engelssprekende gids.

De eerste dag is een lange dag, we zitten voornamelijk in de auto. De tocht (van totaal ongeveer 9 uur) is prachtig, vooral als we aan het begin van het rainforest zijn boven op de pas, the Acjanaco pass, de toegangs pass to the rainforest. Met ons taxi busje slingeren we over smalle passen door de bergen en het forest,  prachtig. Boven op de pass lunchen we. De gids heeft voor ons allemaal een lunch box, helaas regent het en is het erg mistig dus missen we het uitzicht over het forest. Nu maar hopen dat het weer beter gaat worden, aangezien niet iedereen in zijn rugzak warme kleding heeft meegenomen. (rest vd bagage achter gelaten in Cusco).

Rond 5 uur komen we aan in een klein stoffig dorpje (Villa Salvacion, de'hoofdstad' van provinvcie Manu),  waar we overnachten. Niet echt een hele mooie plek, je kunt het geen hotel noemen, meer een home stay met net iets meer kamers dan normaal. De kamers zijn heel heel erg basic, maar wel schoon en voorzien van een enorm TV scherm dat dan weer wel.... We eten in een gezamelijke open ruimte buiten. Bizar als de eigenaar om moment X met een kwart varken over z'n schouder langs onze tafel loopt, ergens bij een van de buren is een varken geslacht en dit wordt in verschillende delen aangevoerd naar de gemeenschappelijke vriezer van het dorp, terwijl we rustig onze avondmaaltijd nuttigen.

Dag 2. (mooi weer !)  Vanuit het dorpje vervolgen we onze weg met twee jeeps ipv van het kleine busje,  we verlaten steeds meer de bewoonde wereld. De weggetjes worden smaller en de bebossing dichter,  tot we bij een gedeeltelijk droog gevallen rivier aankomen. Hier gaan we lopen. Normaal gesproken zouden we hier opgepikt worden door een bootje om ons naar de overkant te brengen, maar omdat de rivier gedeeltelijk is drooggevallen lukt dit nu niet. We lopen een stuk tot het water, dan pikt een jeep ons op om ons door het water naar de overkant te brengen. De jeep..... ja daar moet ik toch even iets meer over vertellen, een gammelen oude bak, die met snoertjes, touwtjes en jerrycans aan elkaar geregen is. We worden in de achterbak/ laadbak geladen en de planken vloer is niet helemaal meer compleet. Met een tuf tuf tempo waggelen we over de kiezels en de keien door de rivier.  Als we uiteindelijk aan de overkant zijn (geen rechte lijn omdat we een voor de jeep begaanbare route moeten rijden, dus het duurt wel even), voelt weer heel lekker om de rest te kunnen lopen. Rond 1 uur komen we aan bij Matsiguenka Shipetiairi Community. We worden heel erg gastvrij ontvangen. En wat is het hier mooi. Het is een klein dorpje in het rainforest waar de mensen nog heel erg primitief leven. Er staan een paar houten hutjes, zonder wanden met een rieten dak midden in het bos.. Omgeven door bomen, vogels en aapjes. We krijgen een drankje en een hapje en gaan het rainforest ontdekken met onze gids. Wat een ervaring en we varen op een vlot naar een uitkijk toren om hier de verschillende vogels te spotten. s. Avonds na het eten maken we nog een wandeling in het donker door het forest op zoek naar het nachtleven. We hebben geen stroom, geen wifi dus doen het met onze zaklampjes en steken s'avonds in onze hutjes een kaarsje aan.

dag 3. Na een heerlijke nacht was het heel bijzonder wakker worden. Zo rond 5 uur word je wakker, denk je wat hoor ik toch, het lijkt wel of het regent. Maar het is de dauw die bij de opkomende zon van de bladeren afdruppelt. Je hoort de vogels en de aapjes. Na het ontbijt gaan we op bezoek bij de plaatselijke bewoners. We lopen ongeveer een half uurtje naar het dorpje. We gaan hier een Jucca wortel drankje maken. Eerst moeten we de boom/plant om hakken, dan de wortel rooien, schoonmaken en in stukken hakken en vervolgens koken. Ik heb het in een paar woorden opgeschreven maar wij zijn er wel een paar uur mee zoet geweest. En ik kan je verklappen wij hebben helemaal niets met Jucca! We krijgen het hier bij het ontbijt, bij het avondeten, gekookt, gebakken, gefrituurd in olie en nu ook vloeibaar, maar het maakt voor ons geen verschil....... Wel heel erg leuk om ons tussen de dorpelingen te mengen en met handen en voeten proberen elkaar te begrijpen. Terug bij ons eigen hutje relaxen we lekker, hangen wat in de hangmatten en worden door een van de meisjes uit het dorp uitgenodigd om armbandjes te maken van gekleurden bonen. 

s' Avonds hebben we een hele bijzondere barbeque, een waar feestmaal. Eerst gaan we samen met de gids bamboe stokken hakken en bladeren van een bepaalde plant plukken. Vervogens helpen we in de keuken met de marinade van de vis. Deze wordt in de bamboestokken gestoken. De overgebleven vis wordt in grote bladeren gevouwen en dit alles gaat samen met de Jucca in de kolen van het kampvuur.  Terwijl de vis moet garen vertelt de kamp-oudste van het dorp een verhaal. Dit is in een dialect, en moet vertaald worden in het spaans aan onze gids en hij vertaalt het op zijn beurt weer in het engels aan ons. Wat een bijzondere avond. We voelen ons heel speciaal en heel welkom en heel erg ver van de bewoonde westerse wereld.

Dag 4. Na een eenvoudig ontbijt nemen we afscheid van onze nieuwe vrienden en vertrekken zoals we gekomen zijn, eerst een stuk lopen door de forest, dan de (comfortabele) rit in de jeep (wat eigenlijk de naam jeep niet meer zou mogen hebben), door de gedeeltelijk drooggevallen rivier naar het punt waar de rivier wel stroomt en we kunnen overstappen op een smal bootje met buitenboord motor die ons de snelstromende rivier over zet. Daar staan de jeeps ons weer op te wachten. 

We rijden verder naar de Shintuya community. De rit voert ons weer over verschillende smalle en hobbelige bergpaden tot we een afslag nemen om naar een rivier te rijden. Afslag is eigenlijk geheel onverwachts, voor ons in ieder geval, de geplaveide weg af het bos in over een oker geel zand pad, wat hier en daar onder water staat. Enthousiast rijden de jeeps verder, en ja hoor we zitten vast. De wielen van de 1e jeep zitten vast in het moerassige drassige zand, en wat we ook proberen het lukt niet 1 2 3 om los te komen. Helaas moest er het een en ander aan forest opgeofferd worden om de wielen uit het zand te krijgen en ons de doorgang te verlenen. Denk ook dat de ene chauffeur net iets bedrevener was dan de ander, maar anyway na een klein half uurtje zijn we er doorheen en staan we aan de zijkant van de rivier. De kleine community Shintuya ligt aan de andere kant van het snel stromende water, het duurt even voordat ze in de gate hebben dat wij er staan en ze ons komen oppikken. We hebben geen idee waar we nu terecht zullen komen, dat maakt deze trip in de jungle ook wel heel speciaal, sumiere omschrijving en geen foto's op internet van te voren gezien dus alle dagen zijn een verrassing.

Na de oversteek van een paar minuten komen we rond het middag uur aan bij de Shintuya Community. Een werkelijk prachtige plek, met een paar hele basic houten hutjes, een soort houten open schuur als keuken, een houten overkapping waaronder een eettafel staat en verder niets behalve de schoonheid van de natuur en een prachtige hotwaterspring. Het hete water stroomt van de ene kant van de berg en een koud waterstroom aan de andere kant. We worden heel hartelijk welkom geheten. Floor, Lotte en Mees beklimmen 's middags , na eerst volop van de hotspring genoten te hebben met de gids de berg, een beklimming die leidt naar een waterval. Sander en ik genieten van een middagje niets. Aan het eind van de middag komt een van de stamoudste ons gezelschap houden met mooie verhalen en een workshop boogschieten.  Vandaag is het mijn verjaardag en Sander heeft geregeld met een van de gastheren dat er in een nabij gelegen dorpje een paar biertjes gekocht zijn. Deze smaken heerlijk. Na een heerlijke maaltijd, met een zelfgemaakte taart van koekjes, lemon en iets heel zoets, sluiten we de avond af bij het kampvuur.  Er worden oude peruaanse liederen gezongen en krijgen we als afscheid allemaal een eigengemaakte pijl. Wat een hele bijzondere plek!

Dag 5. Na een kort koud nachtje in ons primitieve houten hutje, onder een wel erg dunne deken , vertrekken we naar Cusco.  We worden  met het bootje weer overgevaren, daar wachten de 2 jeeps ons op. Het is 05.00 uur 's morgens! Want wat gaan we doen..... We gaan Parrots Clay Lick bezoeken. Bij zonsopgang verzamelen grote groepen papagaaien zich op een bepaald klei wand, ze pikken hier mineralen uit die ze nodig voor de juiste beland in hun voedsel. We verschuilen ons ergens tussen de bomen en wachten tot de papagaaien de rust gevonden hebben om te landen. Het is een prachtig gezicht om dit spectakel van honderden papagaaien te aanschouwen. Na ongeveer een half uur (denk ik) lopen we terug naar onze auto's en vervolgen we onze weg.

We rijden naar het eerst dichtbij gelegen dorpje, hier gaan we bij een locaal prive adres ontbijten. Ha lekker Jucca!.... maar ook pannekoeken en zelfs iets van jam. We delen de Jucca met de gids en de chauffeurs, nou ja delen zij mogen alles hebben ;)   Na het ontbijt rijden we terug naar Villa Salvacion alwaar we overstappen op de mini van om het laatste stuk van de reis terug naar Cusco mee af te leggen. Het is een lang stuk rijden, over smalle bergweggetjes, slinger de slinger, hobbel de hobbel maar wat was het een ongelooflijk mooi avontuur. Wat geweldig dat we dit met elkaar meegemaakt hebben, zo bijzonder.

Rond 1500 uur zijn we terug in Cusco, Ninos Hotel.  Heerlijk een douche, heerlijk electriciteit, Wi FI! Als we ons opgefrist hebben gaan we lekker eten, Uchu Peruvian Steakhouse. Heerlijk! lekkere wijntjes en voor de laatste keer alpaca. Morgen naar huis.........